TAYF-NÂME - Nuri Kahraman

Hayâl tayflarına kapılmış âlem

Nelerden geçiyor farkında değil!

Dijitâl kadehler, meçhul bâdeler

Hep zehir içiyor farkında değil!...

Tekmeleyip vedâ etmiş atına

Ummanları geçmiş, binip yatına

Füzeleri salmış göğün katına

Kendinden kaçıyor, farkında değil!...

Değmiyor ayağı; yere, toprağa

Aldanır vitrinde yeşil yaprağa

Hâlâ uğraşmakta köşe kapmağa

Meydanlar göçüyor farkında değil!...

Rast gele gidiyor, almış başını

Dünyâ ile sınırlamış düşünü

Varlığının kurusunu, yaşını

Testere biçiyor, farkında değil!...

Her şeyi görür de, görmez bir şeyi

Yalana sarılır, tutmaz gerçeği

Küçümser, akılsız diye serçeyi

Yolunu seçiyor; farkında değil!...

Bir düşün, bu akıl nereden geldi?

Ya, akılsız dediklerin ne oldu?

Nasıl gidip hepsi, yolunu buldu?

Fırsatlar uçuyor, farkında değil!...

Her mevsimin ayrı çiçeği, süsü

Açılır, kapanır; göğün sürgüsü

Gören için hep tâze doğa sergisi

Kokular saçıyor, farkında değil!...

Ne mutlu değil mi hesap bilene

İzanı olana, kitap bilene

Dertliyi kollayıp derman olana

Yaralar acıyor farkında değil!...

Dahası var; millete kuruyor pusu

Bilmiyor kimlerin eri, ordusu?

Deccal tarlasına taşıdığı su

Küffârı taç’ıyor, farkında değil!…

Koru YâRabb, böylesi bir gafletten

Ayırma hiç yoldan, istikâmetten

Din-îman deyip te, küfre hizmetten!

Memleketi haç’ıyor, farkında değil!

YâRabb, yardım eyle cümle kullara

Kul olmasınlar hiç; kula kullara

Kimi görmez, rahmet düşer yollara;

Çiçekler açıyor farkında değil!...

Bugün de bu kadar, dostlar elvedâ

Cennet vatan için canımız fedâ

Ne mutlu bırakana bir hoş sedâ

Gayrısı hiç’iyor; farkında değil!...

Nûrânî de, durmaz; yazıp çizerken

Ya akşam üzeri, ya sabah erken

Gahî ağlamakta, yâhut gülerken

Toprak yer açıyor, farkında değil!...