HÜZÜNLÜ HÂTIRALAR, ŞİFÂLI DUÂLAR… - Nuri Kahraman

Hacıbey Hoca anlatmaya devam ediyor. Daha da anlatacaktır. Bu çok güzel bir şey. İnşâllâh başta bizim nesil olmak üzere hepimizin geçmişinden geleceğine ışık tutacak benzer hâtıralar noktasında bunlar örnek teşkil eder. Hacıbey’i bu noktada öncülüğü meyanında tekrar tebrik ediyor, teşekkürlerle berâber sözü uzatmadan kendisine bırakıyoruz:  

ORDU PELİTLİ, GİRESUN KENGER… 

“Başkalarının Sevgisini Ölçemem. Benim Canım Babam Gidişinle Dağlar üzerime çökdü. Aziz babam; Askerlik hariç hiç mi hiç ayrı kalmadığım Babam. Rabbimin emrine hamd olsun. Ahirette kavuşmak umuduyla.  

Gülyalı Mustafalı köyüne bağlı olduğumuz halde, Ordunun Pelitli köyünde de dedelerden kalma bir miktar arazimiz varmış. Babacığım buradan yaylacılık hayvan koyun kuzu Giresun'un Kenger yaylasına giderdi.  

Koyunlarımız komşularla ortak yayılır kuzularımız ayrı yayılırdı yani otlatılırdı. O dönemlerde bilenler bilir kuzular geç doğar koyunlar yaylaya vardığında belli zamanlarda sağım yapılırdı herkes kendi ihtiyacı olan peynirleri kendi hayvanlarından üretirdi koyunla kuzuların ayrı yayılması ayrı çoban gerekirdi koyunları diğer komşumuz yayar kuzuları da Sebahattin Atasever diye bir amcamızla beni gönderirlerdi kuzuya… 

KÖPEKLERDEN ÇOK KORKMUŞTUM… 

Yaşım 7-8 dolaylarıydı babamla anam bizi ablalarımla yaylada bırakıp Cenik dediğimiz Pelitli'ye geri dönerler Kenger yaylasının yolları patika ellerinde babanın bir atı vardı anamla yola koyulduklarında karşı geçede Sebahattin Amca ile ben kuzuları güderken yine merhum Selahattin Yiğit amcanın köpekleri koşarak bana geldiler. Ben korkudan yere kapandım; bilmiyorum ya, köpek hayvanları geldi beni kokladı kokladı bana bir şey yapmadılar gittiler.  

HEP ANLATIR DURURDU… 

Babacığım anamla karşı tepeden bizi seyredermiş görmüşler babacığım eyvah hanım bizim çocuğu köpekler yiyecek diyerek bağırıp feryat etmiş. Arada epey bir tepe mesafe vardı hiç kimse duymamış tam geri dönecek ya bakmış köpekler oradan ayrılıp gitmişler. Hep anlatır dururdu babacığım. Mekanı cennet, kabri Nur olsun. Dünya denilen tarladan ahiret yurdundaki tüm eh-i imana rahmet olsun; babasını sevenlere selam olsun…” 

BİZİM NESİL, ŞİMDİKİ KUŞAK… 

“İlkokulu Gülyalı Mustafalı köyünde okurken O dönemde okullarda soba yakılırdı. Her öğrenci bir tane dal Odun götürüyorduk. Okulumuzda süt dağıtılırdı. İlkokul hocamız da Cevat Tüküç idi. Benim babacığım iki taraflı köy işi gider gelirdi. Birde yokluk, imkansızlık vardı. Başka insanlara bahçe bahçeler ve atımız vardı onunla bizim için bi at yükü odunu yükler okulumuza götürürdü. Kız kardeşimizle ikimiz için iki at yükü odun götürürdü. Şimdiki nesil her şeyi şimdiki gibi sanırlar. Herkesin ayrı bir mazisi vardır. Benim çileli canım babam Emeğini nasıl öderim. Mekanın cennet olsun. 16.8.22” 

“SİZ 57 SENE, YA BİZ?” 

Sezai Bayrak: Babaların gidişi arkandaki dağın yıkılışı gibidir. Ahirete irtihal eden tüm babalara rahmet olsun… 

İskender Öztürk: Yıllar Geçse de Asla Unutulmuyor İşte Hocam Yaşamayan Bilemiyor. Sen En Azından 57 Sene Birlikte Vakit Geçirmişsin Ya Ben Ve Benim Gibiler 15 Buçuk Sene Vakit Geçirebildim. Rabbim Kimseyi Anasız Babasız Bırakmasın. Babacığıma Hizmet Etmek Nasip Olmadı. İnşallah Uzun Ve Sağlıklı Yıllar da Anama Hizmet Edebilirim. Rabbim Bunu Bana Nasip Ederse Bin Şükür Elhamdülillah…  

Hacıbey Varol: İskender Öztürk: İskender kardeşim Ali abiye rahmet diliyorum onu ben yıkamıştım mekanı cennet olsun… 

İYİ ANILMAK ÇOK BAŞKA… 

Cengiz Güzelhan: Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun inşallah anılar acıları tazeler ama iyi anılmak çok başka Allah peygamber efendimize komşu eylesin inşallah 

Hüseyin Gürleyik: O yaştaki bir evladın gözü önünde, köpeklerin hücumuna uğraması atanın yüreklerini paralar... Allah rahmet eyleye amcamıza… 

UNUTULMUYOR ama ALIŞILIYOR… 

Ali Şener: Ahmet amcaya ve tüm ölmüşlerimize rahmet diliyorum mekanları cennet olsun inşallah. İnsan unutmuyor ama alışıyor 

Özcan Öztürk: Rabbim onlar bizleri nasıl bir sevgi şefkat ile bakıp büyüttüler ise, sen de onlara öyle sevgin şefkatin merhametin ile bak bağışla mekanlarını cennet eyle… 

OKUYAMAMIŞ; OKUYANI ÇOK SEVERDİ… 

Şaban Yılmaz: Sayın hocam Allahim gani gani rahmet eylesin mekanı cennet olsun inşallah evlatlar ailenin aynasıdır ilk örnek alınacak olanda baba gibi babalardır sizlere sabırlar diliyorum ve anlıyorum çünkü benim babamda rahmetli olalı hep aynı hüznü bazen de gururu yaşıyoruz mekanları cennet olsun... 

Hacıbey Varol: Şaban Yılmaz; çok teşekkür hocam ben babamı seven deyil aşikdım çünkü bir gün okula gitmemiş okuyanı çok severdi isyan deyil hüznüm var hepinize hurmetler iyiki varsınız 

ONLAR BAYRAK, BİZ EDEBİYÂT! 

Hüseyin Gürleyik: Bayrak asıl bu insanların, bize edebiyatı düşüyor. Allah ödülünü bolca versin inşallah.  

Aydın Hız: Onun, siz yavrularına gösterdiği merhamet ve sevgiyi, ilahi huzurda Rabb'inden bulması duasıyla, mekanı cennet olsun Hocam. Hüzünlü hatıralar acılı yüreğinize şifa olsun. 

HATIRLARDAN HÂTIRALARA… 

Kemal Menceloğlu: Anlattığın çok güzel bir anekdot. Kim bilir hafızalarda ne hatıralar vardır. Ahiret yolcularımızın mekanları cennet olsun… 

Ali Cam: Bizim nesil buna benzer şekilde yetişti. 

Vehbi Açıksöz:Allah rahmet eylesin. Mekânı Cennet olsun. İyi bir insan. Güzel bir Mü'mindi. İyiliğine şahitlik ederiz. Tekraren Sabr-ı Cemil dilerim. 

WEHBİ HOCA’NIN ŞAHÂDET ve DUÂSIYLA… 

Sevgili dostlar. Biz de bu seriyi, yıllarca Gülyalı Merkez Câmii’de görev yapan, dolayısıyla Hacıbey Hocamızın köyünü bilen, babası ve çocuklarını da yakından tanıyan, bölgenin hatırı sayılır değerlerinden Wehbi Hoca Bey arkadaşımızın bu güzel şehâdeti ve duâsıyle bağlıyoruz inşâllâh… 

Bu vâdîde sözün daha fazlası artık âileye terettüp ediyor. İyi bir başlangıç yaptılar. Bizi de gayrete getirdiler. Benim de benzer düşüncelerim vardı. Hacıbey’in tavrı bu niyetimizi canlandırdı. İnşâllâh yakın zamanda kıyısından köşesinden başlarız. 

TOP TÂHÂ’DA OLABİLİR Mİ? 

Neden olmasın? Varol Âilesi’nde top artık, hocalık mîrâsı kendisinde kalacağı belli olan, İlâhiyat talebesi, kültür-sanat yönü olan, kâbiliyetli, gayretli, medâr-ı iftiharımız, geleceğimiz adına ümit bahş’eden faal bir delikanlı olan evin oğlu Tâhâ Bey’de gibi gözüküyor ki,  bu görevi pek âlâ yapabilir. Hattâ bu, başkaları için de çok güzel bir örnek teşkiliyle berâber hayırlı bir çığır da açılmış olur aynı zamanda. Kim bilir, belki de gelenek hâline gelebilir… 

EVET, NEDEN OLMASIN; WES’SELÂM? 

Onun böylelikle, kendisi, hem de âilesi için hayır duâlara vesîle olacak bir eser meydana getirmiş olacağı âşikâr.  Tâhâmız başta olmak üzere, benzeri tüm ümit gençlerimize bu meyanda yapacakları her türlü hayırlı çalışmalarında üstün başarılar diliyor, talep ettikleri takdirde kendilerine yardımcı olmaya çalışacağımızı belirtiyor; bilvesile cümleye sevgiler-saygılar sunuyoruz wes’selâm…