DERS ALINMALI-2 - Metin Dikener

Lüleburgazspor’u şampiyon yaparım diyerek yola çıkan bir çok transferler yapan ve olduğundan fazla para harcayan ama ne var ki umduğunu bulamayan çok sevdiğimiz bugün bir anı ve rahmetle andığımız Ekrem Selvi ağabeyimiz. Tüm bu olumsuzluklara rağmen Lüleburgazspor’u profesyonel ligte bırakmanın yine de mutluluğunu yaşadı. Futbolda yaşanmış olaylardan ders almasını bilmeli, hatalar nerede nasıl yapıldığını görmeli. Örneğin Başkanımız Ekrem Selvi süper bir yönetim kurulu oluşturmadı. Bizim gibi futbolun içinden gelenlere bu işi çok iyi bilenlere gelin bana destek olun demedi. Onu o kadar ikaz ettiğimiz halde bizi dinlemedi. Lüleburgazspor şampiyonluğa oynarken küme düşme potasına girdi. Sonra yanımıza geldi. Alpay Özsu istifa edip gidince bundan sonra ne yapalım dedi. Geçte olsa hatasını anlamış yanımıza gelmişti. Lüleburgazspor alt yapısında çalışan Sabri Doğrugider hocamızı ikna ettik takımın başına getirdik. Necati Kayhan ve bana da illa sende bizimle beraber olucaksın diyerek bir teknik komite oluşturduk. Sabri hocam bizi, biz de onu kırmadan bu vazifeyi kabul ettik. Lüleburgazspor’a maddi ve manevi destekte bulunduk. Ligte kalmakla düşmek arasında oynayacağımız son maça geldik. Sabri hocam benden bu kadar dedi çünkü bir Teknik Direktör olarak vazifesini layıkı ile yerine getirmişti. Son maç futboldan gelenlerin bu işi iyi bilenlerin meselesi idi. Ekrem ağbi önemli olan bu maç dedi. Ben de gerek Sabri hocam, gerekse Necati hocam büyük gayret gösterdiler, takımı kurtarma noktasına getirdiler. Arabanı al İstanbul’a gideceğiz. İstanbul’a üç gün arka arkaya gidildi. Son gidişimize Lüleburgaz Belediye Başkanımız Erol Bülent Yalçınkaya’da arzu ve istek üzere dahil edildi. Erol ağbi Lüleburgaz Fidanlık Müdürü olarak Lüleburgaz’a geldiğinde Lüleburgaz Adalet kulübünde de yönetim kurulunda idaracimiz olarak görev yaptı. 1967 yılında Yeşilova ve Adalet kulüplerinin birleşmesiyle kurulan Lüleburgazspor’da yine as başkan olarak görev aldı. Bir çok maçımızda deplasmana giderken kafile başkanımız idi. İstasyon caddesi tam manası ile onun eseridir. Sırası gelmişken şu köşede yazmadan geçmek istemiyorum. Ben şu köşede Eski Belediye Başkanımız sn Emin Halebak’a Lüleburgaz’a ömrünü veren Adalet daha sonra Lüleburgazspor’da ilk evvela as başkan daha sonra Lüleburgazspor kulübünün başkanı olarak görev alan Belediye Başkanı olarak şu İstasyon yolunu bugünkü şekli ile açan sn Erol Bülent Yalçınkaya’nın ismini bile veremediniz. Daha devam edeyim mi Erol ağbi Ağaçlandırma Genel Müdürü olarak Ankara’da görevine devam ederken Adalet Partisinden Kastamonu milletvekili olarak meclise gittiğinde Kastamonu’dan daha fazla Lüleburgaz’lıları misafir etti. Yemek yedirmeden işlerini görüp bitirmeden kimseyi göndermedi. Ama biz Lüleburgaz’lılar, O’na bir vefa borcu olarak  zorluklarla büyük tehtidler alarak açmış olduğu İstasyon caddesine adını bile veremedik. Dediğimde orasının meclis kararı var. Orası istasyon caddesi değil Erol Bülent Yalçınkaya caddesidir dendi. Değer ve kıymeti bilindi mi bilinmedi. İsmi verildi mi? Oda soru işareti diyelim biz yazımıza devam edelim. Zaten yazımızın başlığı, Yaşanmış olaylardan ders almalı değil mi? Son maçımızda vefa stadında  Süleymaniyespor’u 2-1 mağlup ederek profesyonel ligte kalmanın zoru başarmanın mutluluğunu yaşadık. Sonra kongre kararı aldık. Lüleburgazspor kulübüne sahip çıkmak mecburiyetindeyiz. İlk evvela bildiğimiz sevdiğimiz bir başkan bulmalıyız. Adayımız Sn Rıfkı Girgin. İkna ettim sen başımızda ol dedim kırmadı hem komşumuz hem de sevdiğimiz ağabeyimiz. Latif Yanlız ben de varım dedi. Mustafa Çilek devremin olduğu yerde bende varım dedi. Mustafa Koral’da vazife verilirse seve seve gelirim dedi. Devamı var diyelim…