AKIL KÂRI MI? - Nuri Kahraman

Akıllı akıllı yaşamak varken;

Akılsız yaşamak akıl kârı mı?

Akla yol gösteren VAHY’e bakmadan;

Nakilsiz yaşamak akıl kârı mı?...

Aklı vereni, hiç, akıl etmeden!

Akılla-nakille yola gitmeden

Aklı kullanıp da nakl’i tutmadan

Asılsız yaşamak akıl kârı mı?...

NAKİL dediğimiz, KİTAP’la SÜNNET;

Göndereni ALLÂH, rehber MUHAMMET

Hazırdır önünde; ZAHMETSİZ RAHMET!

Vasılsız yaşamak akıl kârı mı?!...

Dünyâda, nefisle rûhun cengi var

Her şeyin ölçüsü, hem mihengi var

Kâinat bir koro, ki âhengi var;

Fasılsız yaşamak akıl kârı mı?!...

Dönüyor, dönüyor; bozmadan ritmi

Hiç falso yapmadan tekrarlar hatmi

Eksene aldığın, şey hakîkât mi?

Hâsılsız yaşamak akıl kârı mı?!...

Rabbin nîmetleri saymakla bitmez

Denizler mürekkep olsa da yetmez

Gözü olup gören, şükrü unutmaz;

Husûlsüz yaşamak akıl kârı mı?!...

Varoluş sırrına kafa yormadan

İstikâmet üzre hayat kurmadan

Neden, niçin, nasıl diye sormadan

Usûlsüz yaşamak akıl kârı mı?!

Temizlemek varken, kâlp ile rûhu

Terk etmek cenâbet, kirli gürûhu…

Bilmemek abdesti, gemiyi, Nûh’u;

Gusülsüz yaşamak akıl kârı mı?!...

Gittiğimiz yolun, sonu sonsuzluk

Hak şerbeti içen çekmez susuzluk

Değsin her çileler, hem uykusuzluk;

Vusûlsüz yaşamak akıl kârı mı?!...

Şu “insanlık” en şerefli vasıfken

Nereye gidiyor savrulup giden?!...

İç güdü sevkiyle; dostlar sâhiden;

“Nasıl?”sız yaşamak akıl kârı mı?!

Kitabı-Sünneti öncelemeden

İyice okuyup incelemeden

İnsanlar nezdinde güncellemeden

Nesilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...

Öncü gerek önde, istersen visâl

“En güzel” örneğe eyle imtisâl

Var iken sünnette sayısız misâl

Temsilsiz yaşamak akıl kârı mı?

Batı deyip, kavli bozmak şark ile

Sevgileri karıp-katmak şirk ile!

Olamamak müslümanca fark ile

Tekmilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...

Âlemlere Rahmet Hazret-i Rasûl

Hayâtı bizlere en güzel okul

Olmak istiyorsak Rabb’e gerçek kul

Delilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...

Girmemek bir türlü şekle-şemâle

Durmamak inatla, seyr-i kemâle

Bir meymenet aks’etmeden cemâle

Şekilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...

İnsan dediğimiz bir yüce varlık:

Halîfelik, ne hoş bir bahtiyârlık!

Mîraç yakışırken göklere artık;

Şâkülsüz yaşamak akıl kârı mı?

Yataklar çok süper, devran uykuda

Aylar kısır döngü, yıllar beyhûde!

Ömürden soracak, elbette Hüdâ;

İrkilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...

Hey Nûrânî! Akıl, insana özgü;

Kimisi kullanmaz, değilse yazgı

Vahiyden ötesi kuruntu, sezgi!

Vekilsiz yaşamak akıl kârı mı?

Neylersin; îkazlar bir yere kadar;

Kafa darsa, değiştirmez kafa-dar! 

Yine de dertlenir, edersin tekrar: 

“AKILSIZ YAŞAMAK AKIL KÂRI MI?...”