Yıl 1976. Tam 37 yıl olmuş geriye baktığımda. Öğretmen okulunu yeni bitirdim. Eniştem beni mükâfat olarak üç aylığına Almanya ya davet etti. Bindim uçağa, gittim Almanya ya. Yaşamları küçük bir kasaba... Sabah oldu işe gitti büyüklerim. Sokağa çıktım, marketten bir miktar çekirdek aldım. Yol kenarında bir yer buldum kendime oturmak için. Başladım çıtır çıtır yemeye. Yediklerimi, alışkanlıktan atıyorum yerlere.. Bir baktım etrafıma pislik öbeği oluşmuş. Etrafımda benim attığım çöplerden başka bir tane bile yok. Utandım. Hemen onları tek tek topladım. Akşam eniştem eve gelince anlattım olayı. İyi ki topladığımı söyledi. Eğer beni gören olsa imiş, Enişteme yüklü bir para cezası ve uyarı gelecekmiş. -*Bak oğlum dedi. Almanlar evlerine ayakkabı ile girerler. Sebebide sokakları evleri kadar tertemizdir. Adamların birinci düşünceleri TEMİZLİKTİR. O günden beri çok dikkatliyimdir. Yerlere çöp atmam. Atanları da uyarırım. Şimdi gelelim, Lüleburgazımıza... Meşhur Kongre Meydanı’na oturur benim insanım. Alır eline bir poşet çekirdek, başlar yemeye. Çıt, çıt, çıt. Kabuklarını çıkarırken tükürükle karışık yerlere. Öbek olur öbek.. Yollarda da, parklarda da durumumuz aynı. Her yer pislik, her yer mikrop. Kabuklu ye yere at. Sigara iç yere at. Sakız çiğne yere at. İçecekler bitti at gitsin şişeyi yere. Yolun ortasına yapıştır koca bir tükürük. Türkiye’min birçok yeri böyle. Bu yazıyı yazdım ki belki birkaç temiz insan kazanırız dedim. Yavaş yavaş çoğalalım be temiz arkadaşlar. Örnek olalım. Yapanları uyaralım tatlı dilimizle. Temiz bir LÜLEBURGAZ ... Temiz bir TÜRKİYE.. Çok güzel olur herhalde. Seninde katkın olsun arkadaşım. Yaşam alanlarımızı temiz tutarsak, fikirlerimizde temiz olur. Çok zor değil aslında temiz olmak. Yeter ki yüreğimize girsin. 

SEVGİYLE KALIN, SEVGİYLE YAŞAYIN.