İMTİHAN OLUYORUZ…

Genelde garibanlardan oluşan ilk Müslümanlara tepeden bakışları, onları hor görmeleri, aralarına kabul etmemeleri, onlara işkence etmeleri… hatta “onlar gibi inanarak onların seviyesine düşmemeyi” hayat tarzı haline getirişlerinden bahsedilmektedir. Yeni İslam a giren Müslümanlarında tüm bu olanlar karşısında bir imtihan süreci yaşadıklarını ve iman mücadelesi verdiklerini anlatır. Kur’an’ın muhatabı insandır. İnsan başıboş bir varlık değildir. Dünya bir imtihan yeridir. Ayet, genel olarak insanlar arasındaki ilişkilerin belli insanî ve ahlâkî kuralları olduğunu göstermektedir. Bu kurallara uymak, kişisel çıkarlar ve benlik iddiaları yerine hak ve adalet ölçüleri içinde davranmayı zorunlu kılar. Anne- babanın yavrusuna ilk görevi güzel isim koymakla başlar, onu helal rızıkla beslemek, eğitmek ve güzel ahlak sahibi yapmakla devam eder. Evlatların da yaşlanan ana- babalarını yaşlılık günlerinde, (ebeveynleri onları bebek iken nasıl özenle büyüttüklerini hatırlayıp), aynı titizlikle bakmaları gerekir. Komşu komşuyla, amir memurla, patron işçiyle, fakir yoklukla, zengin bollukla, hasta ağrıyla, sağlıklı sağlık nimetiyle, engelli engeliyle ile, hasılı herkes içinde bulunduğu durum ve imkanlarla imtihan oluyor. İmtihan sürecinde, yerine göre sabırla, “Bakalım sabredecek misiniz?” , ardından da; “Allah’ın her şeyi görüp gözetir.” İkazlarını unutmadan ödevlerini yapanla, yapmayanlar için hak ettikleri mükâfat veya ceza vardır. Mağlup olmak bir imtihan, galip gelmek ayrı bir imtihandır. Neyin varsa onun varlığı bir imtihan, neyin yoksa onun yokluğu ayrı bir imtihandır. Her nerede nefes alıyorsak Allah bizi orada imtihan ediyordur. Kulluk imtihanı tercihten öte takdir meselesidir. “ Mutlak hükümranlık elinde olan Allah, yüceler yücesidir ve O'nun her şeye gücü yeter. O ki, hanginizin daha güzel davranacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratmıştır. O, mutlak galiptir, çok bağışlayıcıdır.” (Mülk Suresi:1-2)

 Ahmet Bostancı