KUTSAL DEĞERLERLE ALAY EDENLERİN SONU

Kutsal değerlere, inanç esaslarına saygısı olmayan, imanın, ahlâkın ne demek olduğunu bilmeyen, cehaletinin de farkında olmayan, Allah’ı tanımayan, kitaba, peygambere inanmayan, bununla da kalmayıp, bu değerlerle alay edenler ve saldıranlar yaptıklarından dolayı çok pişman olacaklardır. “Keşke” diyecekler, ama iş işten geçmiş olacaktır. Her konuda insana rehberlik eden yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim bu mevzularda şöyle buyurmaktadır.

“Keşke Rabb’ime hiçbir şeyi ortak koşmasaydım.” (Kehf:42)

“Kur’an öncekilerin masallarıdır. Başka bir şey değildir. Böylece hem kendilerine de hem de kandırdıklarına yazık etmişlerdir.” (En’am: 25-26)

“Keşke bu hayatım için önceden bir şeyler yapsaydım.” (Fecr:24)

“Keşke dünyaya döndürülsek te Rabbimizin ayetlerini yalanlamayıp inananlardan olsak.” (En’am:27)

“Keşke Allah ve Rasülüne itaat etseydik.” (Ahzab:66)

“Ne olurdu ben de peygamberle aynı yolu tutsaydım. Yazık bana keşke falanı dost edinmeseydim.” (Furkan:27)

“Keşke toprak olsaydım.” (Nebe:40)

“Onlar kendilerine gelen peygamberlerle alay ediyorlardı.”  (Hicr:11)

“Siz namaza çağrıldığınız vakit, onu alaya alıp eğleniyorlar. Bu onların akılsız olmalarındandır.” (Maide: 58)

“Allah alay edenleri ahirete de cezalandıracak, onları cehenneme atacaktır.” (Kehf:106),

Kutsal değerlerle alay eden, onları inkar ediyor demektir. Mekke’li müşriklerde peygamberimizle, namazla, Kur’an ayetleri ile alay etmişlerdi. Bu durum onların cehaletinin ve kalplerinin kararmasının  göstergesi idi. Bu tür insanlara gerçeğin uygun bir lisanla anlatılması, ikna edilmesi, saygıya davet edilmesi gerekir. Yoksa oradan uzaklaşılması tavsiye edilir. Kur’an’da ilgili ayetlerde şu uyarılar yapılmaktadır.

“Ey Rasülüm!. Sen sana emredileni ortaya koy.!  Müşriklere aldırış etme. Şüphesiz biz Allah’a ortak koşan müşriklere karşı sana yeteriz.” Onlar ileride bilecekler.” (Hicr:94-95)

“ Ayetlerimiz hakkında ileri- geri konuşanları gördüğünde onlar başka söze geçinceye kadar kendilerinden uzak dur.”  (En’am. 68)

“Günahkârlar (dünyada) iman edenlere gülüp dururlardı. Yanlarından geçtiklerinde birbirlerine kaş göz ederlerdi. Sonra kendi yakınlarına dönerken neşe içinde dönerlerdi. Müminleri görünce -bunlar sapıtmış-  derlerdi. Oysa onlar müminlerin gözetleyicisi değillerdi. O gün (mahşerde) müminler kâfirlere gülecekler. Koltuklarında: -kâfirler yaptıklarının cezasını buldular mı?.-” Diye etrafa bakacaklar.” Mutaffifin: (29-36)