ŞAŞMA GÜZELDEN!...

Kendine has, her makamın nağmesi;

Nihâvend dizisi rast olur sanma…

Güzeller içindir gözün değmesi;

Gamsız bîgâneler hast’olur sanma…

Sevdâya düşmeden, yanmaz yürekler

Lezzet-i hicrâna kanmaz yürekler

Vuslatı bir gâye sanmaz yürekler

Dertsizi, yara'na dest olur sanma…

Leylâ’sı olmayan Mecnûn olur mu?

Çölün ateşinden memnûn olur mu?

Çilesiz; efsâne-efsûn olur mu?

Nasipsiz nâdânı mest olur sanma!

Dertler birer lütuf özge kullara;

Meyve eziyet mi yüklü dallara?

Besmelesiz çıkılırsa yollara;

Nefisten günâha rest olur sanma!

Yaşayıp gidersen yönsüz, âvâre

Sonunda kalmak var; nâçar, bîçâre

Nûrunu kaybeden varıyor nâre

Hep gülen şeytanı dost olur sanma!

Selîm duygu gerek, hem akl-ı selîm

“Yevme lâ yenfau”da, kalb-i selîm

Güzele varmaksa, güzel gidelim

Eğrilikle, doğru kast olur sanma…

Yıldızlara yol bul çökmeden dağlar

Sîretinde edep, sûretinde ar

İyilikler nurdur, kötülükler nâr

Günâhı kendine jest olur sanma!

Gönül makâmını geçme meyânsız

Hayâtını yaşa zarar-ziyânsız

Başa gelen, geldiğinde apansız

Tekrardan bir daha test olur sanma!...

Nûrânî, gayreti bırakma elden

Fayda gelir sanma yabandan elden

Ayrılma doğrudan, şaşma güzelden

Çakal derisinden post olur sanma!...