KÂBE’NİN ÖNÜNE PUT KOYAR GİBİ!

Îtikattan daha mühimi var mı?

Ağzından çıkana, dile dikkât et!...

Küfür, ya da şirkten vahimi var mı?

Ayağın kaymasın; hele dikkât et!...

Bir taraf cennettir, bir yan cehennem;

Atılan adıma vermeli önem!...

Son varış dönüşsüz, mesele ehem;

Kapılıp gittiğin sele dikkât et!...

Hassâsiyet var mı; "aman hâ!" diye?

Yanlışa düşmeyim bir daha diye!

"Hadsizlik olmasın Allâh’a!" diye;

Tuttuğun yol, ve de, ele dikkât et!...

Kâbe’nin önüne put koyar gibi;

Abartıp kabartma hiçbir sevgiyi!

Sevgide önce Hakk, sonra Habîbi;

Yakarsın her şeyi, küle dikkât et!...

Îmân gittiğinde, ne kalır geri?

Ne yazar verseler şu göğü yeri?!

Toprağın altında nedir değeri?

Orda geçer akçe, pula dikkât et!...

Putlaştırma fânîleri yok yere;

Eli boş gitmek var sonra mahşere!

Kişi sevdiğinin dîni üzere;

Aşkına yandığın kula dikkât et!...

Ahlâkı, kitâba dîne uyar mı?

Yaptıkları vicdanlara sığar mı?

Güzel gitmeyince güzellik var mı?

Rotaya, çizgiye, yola dikkât et!...

İyi düşünmeden düşersen yola

Sağ gideyim derken varırsın sola!

Artık Hak acısın, çok geçmiş ola;

Uzatılan ele, kola dikkât et!...

Eşini de mutlak, düşünerek seç;

Hoppanın-züppenin uzağından geç!

Cennet niyetiyle kapıları aç;

"Batak çiçeği"ne, güle dikkât et!...

Eşten önce, çocuğuna anne seç

Âile şuûru, olmayanı geç!

Cennete götürsün yaşanan süreç

Soyuna-sopuna, döle dikkât et!...

Evin, bereketler eşiği olsun

Besmele nîmetin kaşığı olsun

Âilen bir cennet beşiği olsun

Gövdeye, hem köke; dala dikkât et!...

"Hayâ, îmandan bir şûbedir" mâlum;

Böyle der Peygâmber, unutma oğlum!

Âile mahremdir; değil, süs-çalım;

Yüzdeki hicâba, al’a dikkât et!...

Eş, eşe cennettir, sonsuza kadar;

Uymazsa, Cehennem dünyâda başlar!

Yâ Allâh, Yâ sabır; belki çâre var!

Leylâ de, Mevlâ de; çöle dikkât et!...

Dostlar! Gördünüz ya; işim nasîhat!

Zîrâ, dertleşmezsem edemem rahat!

HER YER CÂHİLİYE, OKU’YA İNAT!

Dememek mümkün mü kula; dikkât et?!...

Nûrânî, sizce de, değil mi haklı?!

Hisleri coşkundur, gözler çapaklı!

Feryâd âşikâre, yok gizli-saklı!

Dediği; gitmek var, gel’e dikkât et!...