İnanan insanların özelliklerinden birisidir. Allah’ın rızasını kazanmak niyetiyle harcamada bulunma demektir.  Cenab-ı Allah Kur’an’da şöyle buyuruyor:  “Mallarını gece ve gündüz, gizli ve açık infak edenler için Rableri katında ecirler vardır. Onlar  korku yoktur ve onlar mahzun olmayacaklardır.” (Al-i imran:92)

İnfak insanı mala esir olmaktan ve cimrilikten kurtarır. Fakirleri sevindirdikçe kişi kendi de mutlu olur.

Bir gün peygamberimiz ve sahabeler sohbet halindeydi. İçeri bir fakir girdi. Selam verip boş gördüğü yere oturdu. Tesadüfen zengin birinin yanına denk geldi. Zengin adam elbisesini toplayıp fakirden biraz uzaklaştı. Bu hareketini izleyen peygamberimiz(AS), zengin adam arasında şu konuşma geçti:

-Fakirliğinden sana geçer diye mi korktun?

-Hayır Ya Rasülallah!.

-Servetinden ona pay düşer mi diye korktun?.

-Hayır Ya Rasülallah!...

-Elbisen kirlenir diye mi korktun?.

-Hayır Ya Rasülallah!…

- O halde neden yanından uzaklaşıp kenara çekildin?.

- Yanlış yaptığımı ve hata ettiğimi itiraf ediyorum. Telafi etmek  ve günahımın keffareti için servetimin yarısını bu fakire bağışlamak isterim Ya Rasülallah!.

Eski giyimli adam:

-Ben bunu kabul edemem…  der.  Oradakiler: Neden diye sorarlar.

-Çünkü zenginliğin ve gururun beni sarmasından ve aynı davranışı ben de başkasına yapmaktan korkarım…” der.

 

………………………………………………………….

…………………………………………………….

Kalbin köşküne kurulmuşsa nefis,                      

İnsan da bir, hayvanda bir…                                   

 

Harama alışmışsa kursak,                                                 

Helal de bir haram da bir…                              

 

Şükrü unutmuşsa insan,     

Azda bir, çokta bir…                           

             

Kulluğun önüne geçmişse kibir,

Şeytanda bir, melekte bir…

Vermeye kudretsizse el,

Zenginde bir, fakirde bir…

Gaflet uykusuna dalmışsa ruh,

Hayatta bir ölümde bir…