HAYBİYE KÜREK

Nerelere varır işlerin sonu?

Evvel, besmeleyle başlamayınca!

Bir yerde, çelmeler yürüyüşünü;

Başta, şeytanları taşlamayınca!...

Sofrada yemeğe kaşığı çalma

Daha Besmele’de sınıfta kalma

Sakın gariplerin âhını alma

Yanarsın, gönlünü hoşlamayınca!

Hakîkât sırları açılmaz aslâ

Hayâlini kurup düşlemeyince

Kardelenler boy verir mi ruhlarda?

Gönülde eğleşip kışlamayınca!...

İbretsiz, haybiye çekersin kürek

Ümit fidanları vermez hiç sürek

Bir kaya misâli taşlaşır yürek

Gözden sicim sicim yaşlamayınca!

Dünyânın da varamayız tadına

Aşkın ateşiyle pişlemeyince!

Îmanlar zayıflar Allâh korusun;

Ardına ameli peşlemeyince!...

Çoluğun çocuğun olur yabancı

Îmânı, irfânı döşlemeyince!...

Gelecek bir serap, günler yalancı;

Gençleri yönleyip-yöşlemeyince!...

Mâsivâ duvarı aşılır mı hiç;

Günâhı tevbeyle kış(t)lamayınca?!

Cânân iklîmine ulaşılır mı?

Yollarına düşüp koşlamayınca!...

Yârin tarafına götürmez rüzgâr;

Ağyârı gönülden boşlamayınca

Eylenemez Hakk’a arz-ı sadâkât

Beş vakit ezanı hoşlamayınca!

Nûrânî, gönlünce çalar söylersin

Kolaydır, kimseler taşlamayınca

Ciddîye alıp ta, nasılsa kimse;

Okuyup, üfleyip haşlamayınca!...

Dengesiz gidişin varışı hüsrân

Dünyâya ukbâyı eşlemeyince!…

Sonsuz güzelliğe ulaşamazsın

Ömür kasnağını işlemeyince…

Buluşalım hep bir civâr-ı yârda

Dârüs’selâm denen kutlu diyârda

Kelime-i tevhid, şehâdet var da

Olur mu hepsini beşlemeyince?!

Mevlâdan dile ki, nasîp eylesin

Ekranlar açılmaz tuşlamayınca

Anlamı ne, son tahlilde hayâtın;

Cennetlere uçup kuşlamayınca?!…