19 MAYIS VE RAMAZAN, VATANI KURTARANLAR VE DE KUTLAYANLAR

19 Mayıs akşamı, malumunuz ramazan ayının dördüydü. Akşam teravihten çıktık eve giderken yolumuz kongre meydanına uğradı. Büyük bir kalabalık patırtı, gürültü, şamata, şarkıcılar falan. 19 Mayıs’ı kutluyorlarmış.

Tabi ki kutlasınlar mademki bayram elbet kutlanacak. Kutlasınlar da yine benim şu yaramaz kafama bir şeyler takıldı. Bir tarafta camilerde müminler teravih kıldılar, dualar ettiler, diğer tarafta oruçtan, namazdan, camiden, minareden, ezandan hiç haberi olmayan meydanlarda zıplayan ve bayram kutlayan bir güruh. Birbirlerinden doğuyla batı kadar farklı olan bu iki grup. Acaba bu vatanı hangisi kurtardı? Namaz saatinde camileri doldurup dua eden, gündüzleri oruç tutanlar mı kurtardı bu vatanı? Yoksa oruçtan, ramazandan, camiden, ezandan habersiz, hoplayan, zıplayan kovduğumuz düşmandan hiç de farkı olmayan şu zavallı, şu gafiller topluluğu mu? Gerek birinci dünya harbinde, gerekse istiklal harbinde savaşanı şehit ve gazi olan bir tek bile ferdin şu şımarık gafiller sürüsüne benzediğini düşünmüyorum. Bana hiç kimse şunu söyleyemez “Filan cephede savaşan, filan siperde gazi ya da şehit olan bir nefer aha bu şımarık, namazsız, ezansız güruha benziyordu.”

Bosna’nın bilge lideri ne diyordu? “SAVAŞ ÖLMEKLE KAYBEDİLMEZ. DÜŞMANA BENZEMEKLE KAYBEDİLİR”

Eğer namaz yoksa, oruç ramazan yoksa, ezan bilinmez Cuma bilinmez ise dedelerimizin kovduğu düşmandan senin ne farkın var? Düşmanı belki sınırlarımızdan kovduk ama o namussuz başka kılıf ve kılıkta gelip içimize yerleşmiş. Begoviç’in dediği gibi, düşmana benzemişiz, peki fark neydi? Elbette camilerimiz, ezanlarımız, ramazanlarımız. Yani TÜRK İSLAM MEDENİYETİMİZ”

“Şehitlik, gazilik, Allah C.C . ve vatan için cihat” bunlar dini terimlerdir. Yani imanımızdan gelir. “vatan için, bayrak için, Allah C.C. için haydin cepheye” denildi miydi candan da şerden de geçilir. Bu da İMAN demektir. “Habbül vatan, minel iman” hadisi şeriftir. Manası “Vatan sevgisi İmandandır”

Ömürlerinin çoğunu at sırtında geçirmiş akıncı atalarımız ve “vatan tehlike de” denilip çağrıldığında ceddimiz tereddüt etmeden inanç ve aşkla koşmuşlarsa bu inançları gereğidir.

Böylesi ramazanlarda zayıflamış ahlakımız ve imanımızı tamir edelim. Patırtı gürültü içerisinde nesillerimizin kaybolup gitmesine seyirci kalmayalım. Zaten bu ülkede vatanı kurtaranlarla oynayıp kutlayanlar ve sefasını sürenler hep ayrı ayrı ola gelmiş. Saygılarımla.