ÇANAKKALE SAVAŞININ İSİMSİZ KAHRAMANLARI

Ben savaşlarımızın ve zaferlerimizin her zaman isimsiz olanlarıyla ilgilenirim. Çünkü gerçek kahramanlar onlardır. İsimsiz kahramanlar yaptıkları işin hem sadece vatan için hem de yalnız Allah cc. Rızası iç in yapmışlardır. Onlarda riya yoktur, gösteriş yoktur, şov yoktur, yalan yoktur. Birçoğunun kahramanlığı ve fedakarlığı hiç bilinmez bile. Bizde aslında onları hatırlamalıyız. Dualarımızı ve Fatihalarımızı onlara göndermeliyiz.

Hani dilimizde ve gönlümüzde bir söz vardır ya “meçhul asker” diye işte tam da onu diyorum. Bizde bu olay biraz geri planda kalmıştır. Oysa başka ilkelerde “Meçhul asker” meselesine çok önem verilir ve her savaş yıldönümlerinde “meçhul asker” anıtlarında tören yapılır, çelenk konur. Oralardaki en değerli kahramanlar “meçhul asker” şeklinde zihinlere kazınır. Çanakkale savaşlarının yıldönümüne ulaştığımız şu günlerde bende iki kahramanımızdan bahsedeceğim. Çanakkale Savaşının zaferle sonuçlanmasında en önemli rolü oynayan iki kişi birincisi Albay Selahattin Adil Bey diğeri Havranlı Koca seyit yani Seyid Onbaşıdır. Selahaddin Adil beyin savaştaki rolü nedir? 1915 Mart 18 günü düşman savaş gemilerinin Boğaz’a hücum ettiklerinde Topçu Kolordu Komutanı Cavat Paşa ki o anda o da Albay rütbesindeydi ama Enver Paşa’nın bir uygulamasıyla generallikten rütbesi indirilmişti. Boğaz istihkamının komutanı oydu. 18 Mart günü erkenden tabyaları denetlemeye gittiği bir sırada birden düşmanın baskınıyla karargahına dönememişti. Yerinde yardımcısı Selahattin Adil Albay vardı. O günü Albay Selahattin yönetmişti. O günün kahramanı o olduğu halde hiç bahsetmemiş, hatta oğlu asker olduğunda Çanakkale savaşları anlatılırken bu hadise anlatıldığında oğlu babasına işin aslını sorunca babası “oğlum o şeref komutanım Cavat Paşa’ya aittir” deyip kesmiştir. İşte kahramanlar böyle olur.

Seyid onbaşıya gelince herkesin bildiği 276 kiloluk mermiyi üç defa sırtlayıp topuyla ateş ederek bir savaş gemisinin dümeninden vurup düşmanın savaş düzeninin bozulmasını sağlamış düşman o kargaşada birkaç gemisini kaybetmiş, daha da önemlisi savaş düzeni bozulduğu için geriye çekilmek ve yenilgiyi kabul etmek mecburiyetinde kalmıştır. Koca seyit bu hadiseden hiç bahsetmemiş, kendisine verilmek istenen hiçbir hediyeyi ve maaşı da kabul etmemiştir. Ta ki M. Kemal’in yolu Edremit’e düşüp de onu aratıp buluncaya kadar. Mustafa Kemal’in ona gösterdiği itibar ancak Koca Seyit’in kahramanlığının duyulmasına çevredeki şöhretine sebep olmuştur. Yine de şöhreti olmasına rağmen parası, malı hiç olmamış fakirlik içerisinde ömrünü tamamlamıştır. İşte kahraman budur. Kabrini defalarca ziyaret ettim. Duamı yaptım. Ruhları şad olsun. saygılarımla