SARIKAMIŞ 1914-15, FELAKETİ MİLLİ MENFATE ÇEVİRMEK

Milletimizde umumi bir uyanış var. Bunun günden güne yıldan yıla arttığına şahit oluyoruz. Hele de bu hükümet zamanında milli duygular adeta şahlanmaktadır. Bunda düşmanlarımızın bizi durmadan dürtüklemesinin de payı büyüktür. Biz ne güzel uyuyup gaflet içerisinde yaşarken emperyalizmin köpekleri ülkemizi durmadan taciz etmeye başladılar ya kimi zaman bölücü haydutlara yardım ederek kimi zaman darbe teşebbüsleriyle bazen de içimizdeki satılmışları konuşturarak velhasıl milletimiz bu düşman girişimlerini gördü ve anladı ki yavaş yavaş tepki vermeye başlamış bulunuyor.

Malumunuz Sarıkamış faciasının yıldönümündeyiz. 1914 yılının son günlerinde başlayan Sarıkamış harekatı 1915 yılının ilk günlerinde faciayla bitmiş idi. Bu harekatın başında o günün harbiye nazırı Enver Paşa vardı “Harbiye nazırı yani genel kurmay başkanı Enver Paşa” diyoruz ama yarbayken darbeyle devleti ele geçirmiş ve kendisini “korgeneral” yapmış daha otuzlu yaşlarında tecrübesiz fakat alabildiğine cesaretli bir subay o yıl daha önce hiç görülmemiş bir kış (eksi 50 derece diyorlar) askerin o kış soğuğuna hazırlıklı ne kıyafeti ne de yiyeceği var. Sürmüşler Allahu Ekber dağlarına kimisi güneyden Suriye çöllerinden gelen askerlerimiz düşmana değil, soğuğa yenilmişler. Enver Paşa da kendisi donmaktan köylülerin yardımıyla kurtulmuş. Köylüler onu donmak ve ölmek üzereyken bir beygiri kesip karnını yarmışlar ve paşayı beygirin sıcak karnına sokarak diriltmişler. O günün genelkurmayı İstanbul’dan üç gemiyle kışlık malzeme göndermiş ama onları Rus savaş gemileri yakalayıp batırmış. Eğer o kışlık elbise ve erzaklar ordumuza ulaşsaydı belki de bu felaket yaşanmazdı. Peki, ne yapmalıydı? Yavuz gemisi refakat etmeliydi. Yavuz gemimiz o günkü Rus donanmasına tek başına bedeldi. Ne kadar askerimizin öldüğüyle ilgili rivayet çoktur. Rus kaynakları elli bir bin civarında olduğunu söylüyor. Bizdeki söylentiler muhtelif. Doksan üç bin diyende var, on altı bin diyende. Tabi ki bütün askerlerimiz sadece soğuktan ölmedi. Hedefe ulaşıp savaşanlarda var. Ruslarında otuz kırk bin kadar kaybı oldu. Neyse, tabi ki yaşananları unutmayacağız. O günün acılarından, zaferlerinden bugüne ders taşıyacağız, ibret alacağız, milli şuur kazanacağız. Eğer biz bugünün o karlar altında yatan mübarek şehitlerimizi anar ve anlarsak, onlar boşa ölmemiş olurlar. Dedim ya, bu hükümet tarih şuuruna çok önem veriyor. Çokta iyi yapıyor. Birkaç ay önce Çanakkale şehitliğini ziyaret ettim, neler yapmışlar neler. Herkese tavsiye ederim. Sarıkamış’ta bakanları, talebeleri, yaşlı genç bütün yöre halkını anma yürüyüşlerinden izlerken kimilerinin ağlamalarını, kimilerinin kuran okumalarını izlerken hep bunları düşündüm. Ruhları şad olsun.

Saygılarımla.