Önce denge kaybı, sonra yavaşça bilinç yitimi ve geçici körlük…Sonra zaman ve mekan kaybı nerde olduğunuzu ne yaptığınızı unutmanız, normalde gayet net bildiğinizi bir şeyi hatırlamaya çalışıp ama hatırlayamamanız. Kalbinizin hızlı çarpması, hayatla ölüm arasında ki o ince çizgi… Komayla son bulan gencecik hayatlar, geride kalan gözü yaşlı aileler ve feryat figan serzenişler.

 

Senaryo hep aynı!

 

Sorun şu ki bu bir film senaryosu falan değil hayatın ta kendisi! Terörün bir başka adı “Uyuşturucu”

 

Bu hafta önemli ve hassas bir konuyu ele almak istedim. Ne yazık ki Lüleburgaz’da bu gibi durumlar çok sık yaşanmaya başladı. Uyuşturucu terörü o kadar yaygınlaştı ki, artık her alanda. Sokaklar, parklar, metruk binalar gibi yaşam alanlarında karşımıza çıkmaya devam ediyor. İşin kötüsü, daha önceleri televizyonların haber bültenlerinde hayretle izlediğimiz, gazetelerde okuduğumuz uyuşturucu terörünü; bu denli yakınımızda görmemiz ve en kötüsü de bu duruma alışıyor olmamız!

 

Geçtiğimiz ayLüleburgaz’da toplanan Uyuşturucu Kurulu Toplantısı’nda, madde kullanımının son zamanlarda arttığı, madde bulmanın o kadar kolay olduğu hatta internette satılacak düzeye getirildiği belirtildi. Bu, durumun aslında ne kadar ciddi olduğunu gösteriyor.

 

Bulmak kolay, fiyatı ucuz, kullanmak suç değil!

 

Bu terörün önüne eğitimle mi? sporlar mı? kanunlarla mı? nasıl önüne geçilir bilmiyorum ama artık bir şekilde dur denmeli. Herkesin bu durumun ciddiyetinin farkına varıp ve daha duyarlı olması gerekiyor. Sonuçta o durumda bir çocuğunuz, kardeşiniz, arkadaşınız olabilir.