İNSAN BU!...

  İnsan 10 TL ile mağazada alacak bir şey bulamaz. Gel 10 liralık sadaka ver, bir hayır yap desen o parayı çok görür, kıyamaz. Nefsani zevkleri için harcar, ama Allah için vermek zor gelir.

    İnsana 10 dakikalık ibadet, zikir vs. yapmayı teklif etsen, 10 dakikalık zamanı gözünde büyütür. Ama 90 dakika maça, sinemaya zaman ayırır. Az bile gelir. Cuma namazında hutbe iki dakika uzasa şikayet eder.

    Kahvede, sokakta duyduğu dedikoduya hemen inanır. Ama ilahi gerçekleri haber veren Kur’an ayetlerindeki, peygamberimizin hadislerindeki gerçekleri kabullenmede ve gereğini yapmada aynı duyarlılığı göstermez.

   Camide bir saat ibadetle zaman geçirecek olsa, zaman geçmek bilmez. Televizyon başında saatlerce sıkılmadan zaman geçirir.

İmam-ı Azam Ebu Hanife 40 yıl yatsı abdestiyle sabah namazını da kılmış. Sabaha kadar Allah’ı, Kur’an’ı, yaradılışı, Kur’an’daki hikmetleri tefekkür edermiş. Nasıl bir adanmışlıktır bu. İnsan nasıl sabaha kadar hiç yorulmadan, usanmadan Rabbiyle meşgul olur. Akıl erdirmekte zorlanıyoruz. Ama sabaha kadar, meyhanede masa başında, evinde bilgisayar başında veya cep telefonu ile sabahlayan insanları görünce şaşkınlık gidiyor. Demek ki insan sevince yaparmış. Sabahlara kadar, gün boyunca sevdikleriyle beraber olmaktan usanmazmış. Allah bize doğru kişiyi, doğru şeyleri sevmeyi nasip etsin.

     İnsan namaz kılarken, veya başka ibadet esnasında dünyevi şeyleri düşünmekten geri kalmaz. Ancak ibadet esnasında huşudan, yaptığı ibadetin hikmetini tefekkür etmekten gafildir.

Konserde, maçta en ön sıraları kapmak için can atar. Gerekirse para verir. Ama camide ön safları değil, çabuk çıkabilmek için arka safları tercih eder.

    Bir ayeti, bir hadisi, bir duayı, tarihi bir olayı bellemek için vakti yoktur. Ama yerli -tabancı her türlü müziği ezbere bilir.

   Meleklerin, peygamberlerin, sahabelerin, milli kahramanların adını bilmez. Ama yabancı futbolcuları, artistleri ayakkabı numaralarına varıncaya kadar tanır.

    İnsana İslami bir konuyu dinleyip bellemek zor gelir. Fakat dedikoduyu keyifle dinler.

    İnsan cennete gitmek ister. Ama bu konuda herhangi bir gayret sarf etmez.

    İnsan her gün birilerinin ölüm haberini alır. Veya gözüyle şahit olur. Ama kendisinin öleceğini düşünmez. Ölümden ibret almaz.

    Telefonuna gelen mesajı merak eder. Bakmazsa duramaz. Meraktan çatlar. Allah’ın mesajı Kur’an’da neler bildiriliyor. Merak etmez.

      Sıkışınca, zorda kalınca Allah’ım yardım diye yalvarır. Tehlike geçince Allah’ı unutur.

      İnsan işte… Allah akıl fikir versin…