ŞAVUL-NÂME

Neler oldu dostlar bizlere böyle?

Biz’in limiti yok; hey gidi vay vay!

Gel bana bu işin aslını söyle;

Siz’in limiti yok; hey gidi vay vay!

Biz kimiz, sizler kim; onlar-bunlar kim?

Gönül dünyâmıza hangi his hâkim?

Din ile ahlâktan sorsak nitekim;

Öz’ün limiti yok; hey gidi vay vay!

Yapılan işlerin nedir ölçüsü?

Fikir diyenin de bitmiş ülküsü

Bu tellerde çalan kimin türküsü?

Sazın limiti yok; hey gidi vay vay!

Farza, sünnetlere bakılmaz oldu

Yürekler dertlerle yakılmaz oldu

İşlerin içinden çıkılmaz oldu

Nazın limiti yok; hey gidi vay vay!

Terk edildi, büyüklere ihtiram;

Ne edep ne hayâ, ne helâl-haram

Kayıtsızlık her gün artan bir dram

Vaz’ın limiti yok; hey gidi vay vay!

Ahdi unutmakla başladı her şey;

Bağladı gözleri, var ya o kör şey!

Değişti sonra bizde,  her ne var şey

Çözün limiti yok; hey gidi vay vay!

Duramaz hiç, ölçüsüzce yemeden

Geçemez günâha gülümsemeden

Bakar durur helâl-haram demeden

Gözün limiti yok; hey gidi vay vay!

Yüzlerde görsen de kırışıkları

Sahtelikle vardır görüşükleri

Hemen gerdirirler buruşukları

Düzün limiti yok; hey gidi vay vay!

Kimi kandırırlar böyle yapmakla?

Hayırda görünüp, şerre sapmakla?

Nefsine uyup da özden kopmakla?

Hızın limiti yok; hey gidi vay vay!

"Hak!" de, "hakîkat!" de; aldırmaz gider

Düşmüşü görse de kaldırmaz gider

Namazı hem kılmaz, kıldırmaz gider

Vızın limiti yok; hey gidi vay vay!

Coğrafyada durum karmakarışık

Ümitler sönüyor, beklerken ışık

Kardeşler kavgalı, küffâr barışık

Gizin limiti yok; hey gidi vay vay!

Bizlere düşüyor derdi, elemi

Güldürüyor iken eli-âlemi

Alınca ele, kâğıdı-kalemi

Yazın limiti yok; hey gidi vay vay!

Gel gör ki çokların değil umrunda

Bir dâvâsı olmamış ki ömründe

Hayat geçer zaafların emrinde

Kezin limiti yok; hey gidi vay vay!

Hesapsız villalar, kitapsız evler

Yemeye doymuyor, şişiyor devler

İmtihan da ne ki, neymiş ödevler?

Sözün limiti yok; hey gidi vay vay!

Her gün yükseldikçe göklere doğru

“İşte şavul! Göster; nerede eğri?!”

Varoşlardan uzak; sızlamaz bağrı!

Hazzın limiti yok; hey gidi vay vay!

Sesler çok yukarda inmez aşağı!

Duysalar da bile yoksul kuşağı!

Herkes âlemine sermiş döşeği;

Cazın limiti yok; hey gidi vay vay!

Bu nasıl harcama, nice ticâret?

Nedir, bunca masraftaki kerâmet?

Hepsinin, hesâbı vardır, nihâyet!

Dozun limiti yok; hey gidi vay vay!

Otuzuncu katta bağlar-bahçeler

Unutuldu yamalıklar, bohçalar

Değişti hep kelimeler, lehçeler

Boz’un limiti yok; hey gidi vay vay!...

Nûrânî, hep böyle çalar söylersin

Sen de, kelâm ile gönül eylersin!

Uymaz isen, bedelini boylarsın;

Tuzun limiti yok; hey gidi vay vay!