ÇOCUĞUNU DERS ÇALIŞTIRAN ANALAR -

Analar çocuklarını ders çalıştırmaktan şikâyetçidir. Çünkü ders çalıştırma tekniğini bilmiyorlar. Bu tekniği öğrenmelidirler. Eğitimciler bunu söylüyorlar. İlkokula yeni başlayan çocukları ders çalıştırmak çok zordur. Analar, zamanla ders çalıştırmayı öğrenecekler.

Okulda öğretmen gerekli ders çalışmalarını yaptırır. Evde, ödevleri ve ders tekrarlarını ana-baba veya abla gözetiminde çocuğa yardım edilir. Bu durum önemlidir. Çocuklar genel olarak ders çalışmayı istemezler. Ders çalıştırma yavaş ilerleyen bir süreçtir. Oysa hayat çok hızlıdır. Dijital hıza alışan çocuklar yavaşlığa tahammül edemezler.

Analar, evde analık görevleri yanında bir de öğretmenlik görevi üstlenirler. Analar her zaman iyi bir ders çalıştırıcı olamayabilir. Çocukların ders çalışma konusunda bir zorluğu varsa her zaman bu zorluğu ana-babalarla aşmak mümkün olmaz. Çünkü çocuk ders çalışmaya oturmaz, otursa da sıkça kalkarak başka şeylere dalar.

İlkokulda çocuğun kalem tutuşu, harfleri doğru yazması, okumada işleklik olması, kelimeleri doğru söylemesi mümkün olmayabilir. Bunun için evde bir bilen çocuğa nezaret etmesi gerekir,

Bazı analar çocuğuna çok baskıcı ve otoriter davranırlar. Bu yaklaşımın pek faydası olmaz. Çocuk niçin çalışmak istemez? Bunun sebebini iyice araştırmak lazımdır. Baskı yapmadan çocuğu ders çalışmaya alıştırmalıdır. Yasaklanan şeyler cazip hale getirmemelidir. Bu durum ders çalışmayı çok engeller.

Analar çocuklarına yardımcı olmak için, öğretmeni ile iş birliği Yapmalıdır. Çocuk zamanının büyük bir kısmını okulda öğretmeni ile geçirir. Çocuğun en güzel gözlemcisi öğretmenidir. Haftalar, aylar geçtikçe, onunla gerekli ilişki kurulamazsa bu çok büyük bir kayıp olur. Veli öğretmen iş birliği çocuğun eğitiminin önemli bir parçasıdır. Olumlu ve olumsuz durumları onunla konuşarak çocuğa yardımcı olunmalıdır.

İlkokul çocuğunun oyun çok önemli ihtiyacıdır. Ders ile oyun dengesini yaşına göre iyi ayarlamalıdır. Çocuk evde oyuncakları arasından çıkıp okula gidince, eve döndüğünde oyuncakları ile oynaması için ona yeterli bir süre ayrılmalıdır. Zamanla ders ve oyun arasındaki dengeyi çocuk kendisi ayarlar bir duruma getirir. Bu onun için çok ayrı bir aşama olacaktır.

Her çocuğun, öğrenme hızı ve şekli farklı olabileceği akıldan çıkarılmamalıdır. Analar bu konuda hassas davranmalıdır. Böyle bir durumda zorluklar olabilir. Bunlar psikolojik kökenli olabileceği gibi öğretme metot ve tekniği bakımından da olabilir. Öğretmen böyle bir durumu tespit edince anayı yönlendirmesi gerekir.

Geç öğrenen çocuğun sınıfta dışlanmaması gerekir. Çabuk öğrenenin de sınıfta kendisini farklı görmesine öğretmen fırsat vermemelidir.