HAYAT VARSA, UMUT DA VARDIR - Burcu Çalışkan

Var mısın?
Her şey çok kötüyken bile umudunu sarıp sarmalamaya.
Yeniden yeşersin diye tohumlar ekmeye, dört bir yanına. Emek emek büyüyebilsinler diye, elinden ne gelirse yapmaya.
“Yandım, bittim, tükendim” dediğin anda, tek başına altından kalkmaya çalışmak yerine yardım istemeye.
Kendini ihmal etmemeye.
“Sen iyi olacaksın ki, dışarıya faydan dokunsun” sözünü hep hatırlamaya.
Önce kendini, sonra dünyayı iyileştirmeye.
“Peki ben ne yapabilirim?” sorusunu kendine dürüstçe sormaya.

Sadece ”Ah, vah!” sözlerinin arkasına sığınmadan sahneye çıkmaya.

Küçük, büyük demeden adımlar atmaya.

Yemeğin, emeğin kutsallığına inanmaya.

Fazlasının israf olmasına engel olmaya.

Hep bir şeyler alman için dört bir yandan gelenlere “Hayır” demeye.

Çöpünü azaltmaya, ayak izini düşünmeye.

Seçimlerini sadece kendi rahatın için değil, gezegenin de iyiliği için yapmaya.

Çevreye zarar verenlerden uzak durmaya. Plastiksiz, zehirsiz alternatiflere dönmeye.

Yapayından, paketlisindense; bitkiselini, doğalını, organiğini kullanmaya.

Kötülük canını yaksa da, iyilikte kalmayı başarmaya.

”Kısasa kısas” dememeye.

Güzele değişim için elinden ne geliyorsa sunmaya.

Desteğini sadece felaket zamanlarında değil, hayatın boyunca sürdürmeye.

Meseleni bulmaya. En çok içini acıtan ne varsa, o alanda artık bir şeyler yapmaya.

Sadece söylenmekten vazgeçip elini taşın altına koymaya. Çuvaldızı biraz da kendine batırmaya.

Başkalarının ne dediğini umursamamaya.

Kendi doğrularına sahip çıkmaya.

Kısa yoldan köşeyi döndüğünü sananları görmezden gelip uzun yoldan güzele varmaya.

Dilediğin yerde hak ederek, gönül rahatlığıyla olmaya.

Dinden, dilden, ırktan, her şeyden bağımsız, ”iyi insan” olmaya inanmaya.

Sadece bunun için çok çalışmaya, dolu dolu yaşamaya.

Kuş, ağaç, toprak… Hepimiz için iyilik ekmeye.

”Hayat varsa, umut da vardır” sözünü hep hatırlamaya, hatırlatmaya.

Bu dünyadan göçerken ”Keşke” yerine ”İyi ki”leri bol bir şekilde vedalaşmaya.

Var mısın?

Sevgiyle kalın…