ERMENİLER(3) - Ahmet Bostancı

2001 yılında Fransa parlamentosunda Ermeni soykırımı yasası kabul edildi. Türkiye- Fransa ilişkileri gerildi. Paris büyükelçisi ve aynı zamanda sinema oyuncusu Filiz Akın’ın kocası Sönmez Köksal istişareler için Türkiye’ye çağırıldı. Orada görev yapan din görevlileri, öğretmenler, dernek başkanları, okul aile birliği başkanları cenaze fonu başkanları ve Fransa’da yaşayan vatandaşlar olarak tepkilerimizi dilekçelerle gösterdik. Vatandaşlarımızdan topladığımız binlerce dilekçeyi Fransa Başbakanına, Meclis Başkanına ve Cumhurbaşkanına ulaştırdık. Ne var ki bütün bu tepkilere Fransız yetkililer duyarsız kaldı. 13 Mart 2001 Paris’te, Paris Sen Germen – G.S. maçı oldu. Biz de oradaydık. Maçı G.S. 2-0 kaybetti. Maçta olaylar çıktı, kan aktı. Hem tribünler, hem de Paris sokakları karıştı. Maç yarım saat durdu, sonra devam etti. Özel güvenlik olayları bastıramadı. Asker devreye girdi. Bu olayların da arkasında Ermeniler vardı. Anadolu’da 1915-1922 yılları arasında (sözde) katledilen 1,5 milyon Ermeni anısına, 24 Nisan 2003 te Paris’in ortasında bir anıt açıldı. (Olayları, o günleri yaşayan, yaşlı Anadolu insanından bir kez dinlemek lazım. Ruslar, İngilizler kimi silahlandırmış.? Kim kime zulmetmiş.?) Aynı günlerde görev yaptığım Caen şehrinde Ermeniler bir konferans düzenledi. Konusu; 1915-22 yıllarında (sözde) Türklerin Ermenilere yaptığı katliamlar idi. Günlerce duyuru yaptılar. Halkı bu konferansa davet ettiler. Ama hedeflerine ulaşamadılar. Nasıl mı?. Dernek, okul aile birliği, Türk futbol takımı, oradaki vatandaşlarımız, ellerimizde Türk bayrakları, gençlerin üzerinde milli takım formaları salonu doldurduk. Salonda Ermenilere yer kalmadı. Paris’ten gelen Profesör konuşurken hayli tedirgin oldu. Konferansın sonlarında yöneltilen sorulara doğru-dürüst cevap veremedi. Neden arşivleri açmıyorsunuz?. Neden tarihi tarihçilere değil de siyasetçilere yazdırıyorsunuz?… gibi sorular karşısında hayli terledi. Ermeniler konferans yaptıklarına da, yapacaklarına da pişman oldular. Bugün Almanya, Fransa, Belçika, Hollanda, Avusturya gibi Avrupa ülkelerinde bizim milyonlarca vatandaşımız vardır. Vatandaşlarımızı yıllardan beri toplayan, birleştiren, asimile olmaktan koruyan, örf, adet ve inançlarımıza bağlılığını devam etmelerini sağlayan yegâne yerler oradaki camilerimizdir. Bu camilerin çoğunda diyanet hocaları görev yapmaktadır. Devletimiz bu dernekler ve camiler sayesinde vatandaşlarına ulaşmaktadır. Bunun için oradaki camiler ırkçı ve İslâm düşmanı çevrelerin hedefi olmaktadır. Ne hikmetse, geçmişte iyilik yaptıklarımızın çoğundan nankörlük görmüşüz. Yahudiler İspanya’da soykırıma uğrarken atalarımız onlara kucak açmış, Ermeniler de asırlarca topraklarımızda özgürce yaşamışlardır. Osmanlı topraklarında her dinden, mezhepten ve ırktan insan beraber, özgürce yaşayabilmiştir. Soykırım olsaydı bu insanlar Osmanlı topraklarında asırlarca nasıl yaşayabilirdi?. Bugün dahi ülkemizde yüzbinlerce Ermeni yaşıyor. Ama fanatiklerin anlayışı değişmiyor. Asırlarca ekmeğini yedikleri, suyunu içtikleri ülkenin hükümdarına (2.Abdülhamid’e) dahi 1905 te, İstanbul’da, Cuma namazı çıkışında bombalı suikast yaptılar. Cumhuriyet döneminde farklı ülkelerde görev yapan birçok büyükelçi ve konsolosumuzu şehit ettiler. Geçtiğimiz günlerde Azerbaycan’a saldırdılar. Ama bu işten zararlı çıktılar. 27 seneden beri işgal ettikleri yerleri dahi kaybettiler. Her işte bir hayır vardır. Şimdi yapılacak anlaşmaya göre TürkiyeAzerbaycan toprakları bir koridorla bağlanacak. Bu da Kafkaslardaki soydaş ve dindaşlarımızla irtibatımızı sağlamakta faydalı olacak inşallah…