ŞEKERDE ÖZELLEŞTİRME ÜRETİCİYE İHANETTİR - Servet Şenyiğit

Cumhuriyet kuruluncaya kadar şeker dışalım olarak yurt dışından getirilirdi. Bu nedenle şeker, Cumhuriyet demektir, Kurtuluş Savaşı demektir. Yeni Cumhuriyetin Devrimci önderleri 6 Kasım 1925 tarihinde ilk şeker fabrikasının temelini Uşak’ta attılar. Hemen ardından 22 Aralık 1925’de Alpullu Şeker Fabrikası’nın temeli atıldı ve ilk üretim Alpullu’da 26 Kasım 1926 gerçekleştirilir.

Mustafa Kemal ATATÜRK’ ün sağlığında; 1933 ‘de Eskişehir Şeker Fabrikası ve 1934’de de Turhal Şeker Fabrikası hizmete açılır. Sonrasında sürdürülen yapım ve üretim ile toplam 30 Şeker Fabrikası ve beş Makine Fabrikasına ulaşılır. Makine Fabrikaları çok önemlidir. Çünkü Şeker Fabrikaları kendi fabrikalarını kuran bir yapıya sahiptir ve yüzde 95 yerli üretime ulaşmıştır.

Genç ve devrimci Türkiye Cumhuriyeti şeker fabrikaları ile dışa bağımlılığı ortadan kaldırdığı gibi 500 bine yakın üreticiye geçim kaynağı olmuştur. Binlerce kişiye iş vermiştir. Süt ve et hayvancılığına melas, küspe ve gübre ile büyük katkılar sağlamıştır.

12 Eylül darbesi ve Özal dönemi ile her şeyin tersine döndüğünü görüyoruz. Dışalıma sınırsız kolaylık ve yerli üretim ile kamu işletmelerinin tasfiyesinin başlaması bu dönemdedir. Şeker dışsatımından mısır ve kamış şekeri dışalımına geçiş yine bu dönemdedir. Özal’dan sonraki hükümetlerde aynı yolu izleyerek Ulusal şeker sektörüne ihanet etmişlerdir.

Demirel – İnönü hükümeti Kayseri Şeker Fabrikası ’nı, Şekerbank’ı ve Şeker Sigortayı sattı. Çiller – Karayalçın Hükümeti Konya Şeker Fabrikasını sattı. Ecevit – Bahçeli – Yılmaz hükümeti Pancar Üreticileri Birliğini sattı. ABD memuru Kemal Derviş’ in 15 günde 15 kanun uygulaması ile Şeker Kanunu çıkarıldı ve Pancar ekimine kota getirildi.

AKP Hükümeti önce Kütahya, Amasya ve Adapazarı fabrikalarını sattı. Ardından diğer fabrikalar geldi. Amerikan tekeli Cargil’e nişasta bazlı şeker (NBŞ) fabrikası kurma izni verdi. Hem de ardından dört NBŞ fabrikası daha kurduruldu. Bunun sonucunda;  Pancar şekeri üretimi ve ekim alanları  yok denecek kadar azaltıldı, üretici pancar ekemedi, hayvancılık bitirildi.

Pancar üretimine ve şeker fabrikalarının özelleştirme adı altında emperyalist güçlere peşkeş çekilmesi üreticiye ihanettir. Üretimden söz edenlerin öncelikle bu konuyu unutmamaları zorunludur. Üretim tarımıyla sanayisiyle bir bütündür.

servetsenyigit@gmail.com