Doğa ile savaşa tutuştuk. Onu hırpaladık,
İnsan eliyle güzelliğini elinden almaya çabaladık.
Kestik dallarını, budadık can damarlarını
Çorak bir araziye çevirdik güzel yeşilliğini.
Katlettik içinde barındırdığı canlıları.
Dipsiz kuyular açtık kalbinin derinlerinde
Yangınlar çıkardık. Dumana buladık doğanın yüzünü.
Çöplerle kuşattık dört bir tarafını.
Doğanın masum canlılarına kıydık. Yaraladık, vurduk, öldürdük...
Doğal yaşamlarından kopardık onları.
Tüm bunları Para ve Güç için yaptık. Kendi içimizde de para için savaşmayı sürdürdük. Bu yarıştan elbette zararlı çıkan yine doğa oldu. Doğal ahengini bozduk. O ise sessizce bekledi bu zulmün bitmesini. Bekledi. Düzelen bir şey olmamasına rağmen sabırla beklemeye devam etti. Arada kulağımızı da çekti.
Kafası attı yeri yerinden oynattı, anlamadık. Gözyaşları sel oldu, anlamadık. Derin bir Aaahh çekti kasırgalar oldu, anlamadık. Kömür karası ciğerini patlattı, anlamadık. Bembeyaz örtüsünü çığ gibi üstümüze saldı anlamadık. CORONA doğanın bize vurduğu bir tokat. Ve bu tokadın tüm şiddetini henüz hissetmiş değiliz. Doğanın tüm bu uyarıları ne ilk ne son olacak. “Susuzluk, kuraklık, açlık ve hastalık hangi inançtan olduğuna bakmaz.” Siyasetçi, zengin, sanatçı, siyahi, beyaz, Müslüman, Hıristiyan gibi bir özellik sahibi olmak korunmaya yetmiyor! Bilimsel gelişmelerin inanılmaz bir hızda olduğu bu devirde, yoğurt içine Arap sabunu katıp ya da saf alkol içerek mi virüsten korunacağız. Bu kaderdir, sabretmek lazım mantığıyla yaklaşıp, kaçabilecek miyiz acaba.
Artık kendimize çeki düzen verelim. Kendimize gidelim. Su, sabun, kolonya bir yere kadar.
“Beden abdest almış ne fayda, Beyin cenabet olduktan sonra.” Sevgiyle, Sağlıkla kalın…
