“HEP BAŞA DÖNÜYORUZ” -

Doğruyu bulmaya çalışıyoruz, Doğruları yazmaya çalışıyoruz. Yanlışları yanlışlıkları yazıyoruz, Bütün bunları bakış açımıza göre yazıyoruz. Evet, bunlar hep bizim bakış açımız ve penceremiz. Bazen defalarca başa dönüyoruz.

Tek adam yönetimi yanlıştır yazıldı. Konuşuldu. Sistem erör veriyor. Bizi temsil edecek vekilleri biz belirleyemiyoruz. Komşularınla ilişkilerini sen belirleyemiyorsun. Gösteri, yürüyüş yapamıyorsun. Meclise önerge veremiyorsun. Bir gün dizi yıldızını evlendiriyor muktedir, Kaç çocuk yapacağına, ne içeceğine, ne giyeceğine, neyi kutlayacağını söylüyor. Ertesi gün Merkez Bankasına fırça atıyor. Bir gün sonra taşeron bir işçiye, daha ertesi gün ise gazeteciye. Tam pansiyon, her şey dahil devlet yönetimi. Biz de bunu istiyoruz herhalde.

Kanal İstanbul için bilim adamları her yönüyle yanlış olduğunu söylüyorlar. Ne değişecek. Bir azarda onlara, bu sefer de koro halinde. Ne yazsan, ne söylesen boş.

Gel, davet edildiğin üzre devlet başkanı sıfatınla, efendi efendi ülkelerarası diyalog, dostluk, kardeşlik ve sair mesajlarını ver, yürü git değil mi? Birden fazla versiyonu olan bir fıkranın kapanış cümlesi… Ağam iyi de biz bu haltı neden yedik. Denilecek.

İşte Fıkra.

Ağayla marabası, ağanın en güzel atının koşulduğu en süslü arabayla kasabaya inmektedirler. Ağa arabadadır, maraba ise arabanın yanında yürümektedir. yerde taze bir tezek kümesi görürler. Üzerinde sinekler, etrafa koku salmaktadır. Ağa, marabasıyla alay etmek ister.

‘‘maraba’’ der, ‘‘şu tezeği ye, atla araba senin. Sen bineceksin, ben yürüyeceğim.’’

Maraba ata bakar, arabaya bakar. Ağaya da zaten gıcıktır. Oturur, midesi bulana bulana tezeği yer. Ağa iner, maraba sahip olduğu arabaya biner. Ağa çok bozuktur. Durduk yerde en güzel atını, en güzel arabasını marabaya kaptırmıştır. Maraba daha da bozuktur. Durduk yerde tezeği yemiştir. Ağanın daha güzel atlar alacak parası, daha güzel arabalar alacak imkánı vardır. Üstelik ne ata, ne de arabaya bakacak parası vardır. Dönüş yolunda gördükleri tezek, her ikisinin de beklediği andır aslında.

Maraba, ağadan intikam almak için ‘‘ağa, ağa’’ der, ‘‘sen şu tezeği ye, at ve arabayı geri al’’. Ağanın beklediği de böyle bir fırsattır. O da oturur tezeği yer. Arabaya kurulur, atı kamçılar. Köye girerlerken maraba, ağaya seslenir, ‘‘köyden çıkarken araba senin, at senindi. Yürüyen de bendim. Köye giriyoruz. At senin araba senin. Yürüyen yine ben.  Ağam iyi de biz bu b.ku niye yedik?’’

Hepimiz hayatta seçimler yaparız. Zor olan onlarla yaşamayı bilmektir. Gelecekteki bir karar diye bir şey yoktur. Sadece geleceği etkileyen şimdiki kararlar vardır. Hayatta gelmek istediğiniz yere ulaşma şansınız, karşılaştığınız engellere verdiğiniz tepkilere bağlıdır. Yani ya vazgeçeceksiniz ya da denemeye devam edeceksiniz. Karar sizin… Sevgiyle kalın.