LÜLEBURGAZSPOR-6 - Metin Dikener

Özellikle Hürfikir okuyucularına bu yazı serisine gösterdikleri ilgi ve alakalarından dolayı teşekkürlerimle yazımız devam ediyor. Bu konuda okuyucular, ‘’bizler bugünleri biliyoruz, sizden de eski günleri öğreniyoruz.’’ diyor.

3. Türkiye Profesyonel ligine alınan Başkan ve Yönetimini bulan, Teknik Direktör olarak Lüleburgaz’a getirdiği Alpay Özsu ile mukavele imzalayan Lüleburgazspor transferi bitirdi. Sezon açılışını gerçekleştirdi. Lüleburgazspor bugün amatör kümede oynamasına rağmen ne kadar maddi ve manevi sıkıntılar çekiyorsa, O eski yıllarda da Profesyonel ligte Lüleburgazspor aynı sıkıntıları yaşadı. Bugün 8 Kasım Stad’ının bulunduğu alan bir tarla idi. Nizami ölçülerle çizilmiş antremanlarımızı ve hazırlık maçlarımızı oynadığımız  futbol sahamız idi. Yeni futbol sezonunun açılışını da seyircimiz ile burada gerçekleştirdik. Profesyonel lige giren ancak çileler çeken bir takımdık. Teknik Direktör Alpay Özsu nezaretinde antremanlarımızı zor şartlar altında bu tarla dediğimiz toprak sahada yapıyorduk. Şehir hamamında soyunuyor, yürüyerek sahaya gidiyor, ağır bir idmandan sonra yürüye yürüye ter su içinde  hamama gelip duşumuzu alıyorduk. Bazen minübüs tutup Sarmısaklı Çiftliğine gidiyorduk. Küçük ama çim olan sahada antremanlarımız daha zevkli geçiyordu.

Peki, Profesyonel bir ligte oynayacak bir takım için bu şartlarda maçlara hazırlanmak çile çekmek anlamına gelmiyor mu? Bu da Lüleburgazspor ile ne günlerden bu günlere geldiğimizin güzel bir göstergesi değil mi?

O yıl oynadığımız bazı maçlara ve yaşanan olaylara geçmeden evvel yerel basında neler yaşanıyordu. Şimdi o günlere gidelim. O eski günlerde yerel basında gazeteler tek sayfa olarak klişede hazırlanıp basılarak yayınlanıyordu. Hele hele spor neticelerini kim verecek, gazetenin haber muhabirleri mi vardı, yoksa spor sayfaları mı? Kırklareli Bölgesi amatör küme maçları oynanıyor. Futbola yeni yeni başladığım günler. Bir gün  Adalet ve Yeşilova takımlarının oynadığı maç neticelerini yazarak  kendime daha yakın gördüğüm Hürfikir gazetesine gittim. Bugün kendisini sevgi ve rahmetle andığım Sn. Mahir Altan Gazetenin yeni sahibi olmuş. İsmini de Hürfikir  koymuş, Lüleburgaz’da basın hayatına bir çok değişiklikler  getirmiş. Bu çok değerli ağabeyim, bu ne dedi maç neticelerini gördü, gülerek memnuniyetini dile getirdi. Bu devam etmeli dedi. Maç neticeleri ve atılan goller de devreye girdi.  Ama en önemlisi onun o güzel sözleri bana gazeteciliği sevdirmesiydi. Bugün Lüleburgaz Belediyesinin meclis salonu olarak yaptığı yer Elmas Trakya ambarı idi. Onun yanında bir çeşme ve de o çeşmenin yanında bugün Sokollu çorba evi aslında Hürfikir  gazetesinin olduğu ve basıldığı yerdi. Yıllar geldi geçti. Hürfikir gazetesi  ve matbaası şimdi yayın hayatına devam ettiği yere mal sahibi olarak  taşındı. Gazetede dört sayfadan çıkmaya başladı. Ben yıllar sonra Profesyonel hayatıma noktayı koymuş ama ne var ki  gazetecilik sevgisi beni bırakmadı. Lüleburgazspor ile ilgili bir yorum yaptım. Peki bu yazım nerede  yayınlanmalıydı. Bana bu mesleği de sevdiren bu konuda ilgi gösteren Sn. Mahir Altan değil miydi? Gittim o gün bu gün hürfikir gazetesindeyim. Yazım ön sayfadan yayınlandı. Spor’dan gelen ilginç olaylar ve de yazılanlar çok beğenildi. Sn Mahir Altan bir resmini getir dedi. Bu resmim İstanbul’a  gönderildi.  Bir hafta sonra klişe olarak geldi. Gazetemizin ön sayfasında yazılarımda resmim de vardı.  Bu da gazetemizin güzelliği. O  yıllarda gazetenin dizimide, basımıda çok zor şartlar altında yapılıyordu. Yazımızı dikkatli ve okunaklı yazmamıza rağmen bazı hatalar olabiliyordu.  Çünkü  yazılanlar tek tek harfler olarak dizilip klişe yapılıp yayınlanıyordu. Kardeşim o yıllarda bilgi sayarlar var mıydı? Diyelim yazımıza sonra devam edelim.