Kılıçlar Köyüne Yok Paşaköy’üne Var, Adalet Nerede Başkan? -

Geçtiğimiz günlerde şehrimizde çok acıklı bir olay oldu. On üç yaşlarında bir çocuğumuz bisikletiyle giderken bir kamyonun altında kalarak acı bir şekilde öldü. Allah C.C. ona rahmet, geride kalan anne, baba ve yakınlarına da sabırlar versin.

Olay acıdır, daha da deşip yakınlarını üzmek istemem. Fakat bizim bir inancımız ve kültürümüz vardır. Acısı olanın derdi ve acısı paylaşılır ki azalsın. Hani denir ya, “Acılar paylaşılınca azalır. Sevinçler paylaşılınca çoğalır.” Elbet komşuları, köylüleri, tanıyanları bu acıyı paylaştılar, inançlarımızdan gelen vazifelerini yaptılar. Fakat cenaze yakınlarının bir şikâyetleri var. Belediyemizden hararetle şikâyet ediyorlar. “Bize araç gereç vermediler, derdimizle ilgilenmediler.”diyorlar. Bahaneleri de ‘Kılıçlar Köyü’ başka il’e bağlıymış. Bir de galiba cenaze arabasının biri arızalıymış. Yahu arkadaş ben bu belediyeye ne diyeyim. Bir kere, Kılıçlar Köyü aha şurasıdır, yani 12 kilometre. İkincisi bu insanlar burada oturuyorlar, burada oy kullanıyorlar, burada su parası ödüyorlar, bu şehrin insanlarıdırlar. İsterse öyle olmasın, insanlık nerede insanlık. Belediyenin işi halka hizmet değil mi? Sen acılı bir ailenin yarasına merhem olamıyorsan yıkılsın senin parkların, heykellerin! Heykel ne işe yarar, heykel? Yangın olur Babaeski, Büyükkarıştıran itfaiyesi gelir, söndürür. Cenaze olur Tekirdağ araç gönderir. Sende heykellerinle övünürsün, yazıklar olsun.

Paşaköy Şehir Dışı Değil Mi?

Birkaç yıl önce şehrimizde oturan Paşaköylülerden de cenaze olmuştu da oraya araçları vermiştiniz, neden? Adının “Paşaköy” oluşundan mıdır? Sakın ha benim, “Neden Paşaköy’e verdiniz?” dediğimi anlamayın. “Neden Kılıçlar Köyüne vermediniz?”diyorum. Herkes AK Partili Belediyelerden ders aldı, siz bir türlü almadınız. Gidip Hollanda’dan, İsrail’den ders almaya çalışıyorsunuz. İstanbul Belediyesine bakın, Türkiye’nin neresinden olursa olsun cenazeyi götürüyorlar bütün ihtiyacını da karşılıyorlar. Bir kuruş para alanı da oyuyorlar.

Başkan, önce acil ihtiyaçlar, itfaiye, cenaze arabası ve de cenaze yıkayıcısı lazım. Artarsa park, bisiklet yolu ve heykel(madem çok istiyorsun ya)

Birde Otogar Meselesi Var

Benim evim Derman Hastanesi sırasındadır. Sabahları namaz için erken kalkar, bazen balkondan dışarısını izlerim. Epeydir daha önce görmediğim manzaralarla karşılaşıyorum. Adam omzuna bir bebek bindirmiş, eline valizini almış, eşi arkada onunda bir elinde birkaç eşya, diğerinde bir çocuk acele acele aşağı doğru gidiyorlar. Bazen bir kişi, bazen birkaç kişi… Velhasıl bu insanların garip hallerini anlayamazken sonunda başıma geldi ve anladım. Bir gün İstanbul’a gitmem gerekti. Baktım ki alışık olduğum yazıhaneler kapanmış. Sebebini sordum meğer yasakmış. Belediye garajı yenilemiş, otobüsçülere kiralamış. Onlarda şartnameye koydurmuşlar, servisler ve yazıhaneler kaldırılmış. Benim evimin önünden çok minibüs geçiyor ama hep ters istikamete gidiyorlar. Ben şimdi ne yapacağım? Garaja kadar yürüyeyim mi? Baktım olmayacak, çıktım Kurtuluş Camii önüne, bindim bir Çorlu arabasına. İstanbul’a öyle devam ettim. Ve de evimin önünden otogar istikametine giden çilekeşlerin halini ve maksatlarını anlamış oldum.

Başkaaannn! Belediye’nin görevi daha çok para kazanmak değil, millete çile çektirmek değil, halka zulüm değil, halka hizmettir. Milletin işini kolaylaştırmaktır.

Başkan sen yinede boş ver benim dediklerimi. Seçim yaklaştığında Kongre Meydanında bir konser düzenlersin, birkaç dansöz oynatırsın, hepsi unutulur gider. Seni bu millet seviyor zaten. Bir başkana, ölen ve ağlayanla, gülen ve oynayanla da beraber olmak yakışır. Acısı olansa her zaman en önde gelir.

Saygılarımla