ERTUĞRUL YALIN - Metin Dikener

Sevgili Ertuğrul Yalın ağabeyim, Lüleburgaz Adalet Spor Kulübünde 10 numaralı formasıyla oynuyordu. İyi bir tekniğe ve çok sert şutlara sahip golcü bir futbolcu idi. Yedek Subay olarak askerliğini bitirdiğinde, ilk çalışma hayatına Pınarhisar Çimento fabrikasında başladı, üst yönetimde görev aldı. Yine üst yönetim kararı ile Çimentospor futbol takımını kurdu. Süper kaliteli futbolculardan oluşan takımın başına İlker          Tolon gibi işini bilen bir Teknik Direktör getirdi. Bu takım Kırklareli bölgesi amatör kümesine renk getirdi. Futbol kalitesi daha da yükseldi. O yıllarda oynayan aslında bugün Türkiye Süper Liginde oynayacak kaliteli bir kadroya sahip olan Şekerspor’un yanına Çimentospor da eklenmiş oldu. Ben o yıllarda Adalet kulübünde futbol oynuyordum. Bizimle beraber Lüleburgaz Yeşilova, Kırklareli Başakspor, Kırklareli Gençlik, Kırklareli Özgüven ve Kırklareli 33.Tümen Karagücü takımları da şampiyonluğa oynayan ekiplerdi. Peki o takımlar bu kadar klas kadrolara nasıl sahipti? Evet o yıllarda Türkiye’de ikinci ve üçüncü profesyonel ligleri daha kurulmamıştı. İşte o futbolcular bölgelerinin amatör kümelerinde futbol oynuyordu. Ertuğrul Yalın ağabeyim futbola başladığım yıllarda Adalet Kulübünün yöneticisi idi. Asker futbolcu oynattığı için bölgemizde ilk defa kurulan ikinci amatör kümeye düşürülen Adalet takımının resmi lig maçlarında formasını bu şekilde giymiştim. Başkanımız rahmetle andığım berber Sn. Salih Tezel’di. Adalet kulübünü ikinci amatör kümede namağlup şampiyon yaparak, tekrar birimci amatör kümeye yükselttik.

Sevgili Ertuğrul Yalın’ın biz futbolculara gösterdiği sevgi, saygı ve ağabeyliği bugün dahi hiç unutmadık.

Ertuğrul Yalın ağabeyimizin üniversitede okuduğu yıllarda çok enteresan bir anımızda şöyledir. Adalette futbol oynadığım ben dahil beş arkadaş ile Galatasaray – Milan maçına gidelim dedik. Soğuk bir havada lapa lapa kar yağdığı, kimsenin sokağa çıkmadığı İstanbul yolunun kapandığı bir ortamda trenle İstanbul’a zor şartlarda gittik. Mithatpaşa Stadında kar yağışı altında Avrupa şampiyon kulüpler kupası maçını seyrettik. Galatasaray ilk golü atmasına rağmen Milan karşısında maçı 3-1 kaybetti. Fakat maçtan sonra Lüleburgaz’a dönemedik. Yolların kapanmasını bırakın, trenlerde çalışmıyordu. Bu bizim için beklenmeyen bir durumdu. Iki gece otelde kaldık. Üçüncü gün Beyazid’daki Marmara kırahathanesine gittik. Aaa Ertuğrul ağabeyimizi bilardo oynarken gördük. Durumu anlattık. Tamam çocuklar dedi bizi bırakmadı. Karagümrük de kaldıkları evde biz beş arkadaşı iki gün fevkalade bir şekilde misafir etti. Beşinci gün Lüleburgaz’a ilk otobüs ile İstanbul’dan döndüğümüzde bizi yüzlerce kişi karşıladı. Bu tamamen futbol sevgisi ve çocukluk macerası idi.

Bugün Sn. Ertuğrul ağabeyimiz önemli bir şirkette üst düzeyde yönetici olarak çalışıyor. İstanbul’dan Lüleburgaz’a her geldiğinde bana mutlaka uğruyor. Yıllar önce başlayan sevgi, saygı ve futbolun getirdiği ağbi-kardeşliği bugün dahi unutmuyor, devam ediyoruz. Sevgili Ertuğrul ağabeyimize nice nice sağlıklı yıllar diliyorum.