KUCAKLA BİZİ EY MÜBAREK RAMAZAN -

Küçüklüğümden beri şu Ramazanlara bayılırım. İnsanların oruç tutmaları, camilerin dolması. Akşam olunca iftar telaşları hele de iftar sofrasına oturulduğunda sessizce ezanın beklenilmesi, beklerken de samimiyetle dudakların kıpırdayışı, dua edilmesi. Ezanla da o sıcacık çorbanın içilmesi ne güzel oluyor. Mübarek çorba da Ramazanla beraber ne hoş oluyor. Hele yanında limonlu veya sirkeli salatası veya turşusu da olursa. Sadece leziz olan çorba değil, yazın şu en uzun günlerinde tutulan oruçla bütün yemekler güzel ve tatlı oluyor. Her zaman değerini bilmeyip çöplükleri dolduran o mübarek nimetlerin açlıkla ne kıymetli rızıklar olduğunu anlıyoruz. Yollarda, sokaklarda ve cami önlerinde benim gibi açlıktan ve susuzluktan dudakları çatlamış oruçlu din kardeşlerimizi de görünce de her birine ayrı saygı ve sevgi besliyoruz. Âdeta her birisinin boynuna sarılıp kucaklamak istiyoruz. Ne güzel insanlar. Benim inancımı benim çilemi paylaşıyorlar. Mevla’mız emretti diye akşama kadar yemekten içmekten kendilerinin yasaklamışlar. Orucun hazzıyla ve İslam’ın imanıyla ne büyük fedakârlığa hazır olduğunun ispatını yaşıyoruz. On bir aylık günahkârlıktan, zulmetten birden bire Ramazan’a girmekle dalgalı bir denizden sahile çıkmış gibi, karanlıklardan sabaha ulaşmış, çöllerden yeşil bir vahaya varmış gibiyiz.

Ramazan’a ulaşmakla başka bir dünyaya başka bir iklime varmış gibiyiz. Bugün daha sakiniz, daha huzurluyuz. Çünkü bugün Ramazan’dayız, oruçluyuz. Bugün Cuma’dır. Cuma namazı için camileri dolduracağız. Eminim bir yıldan beri cami avlusunda görmediğim din kardeşlerimi bugün göreceğim.

Akşamları Teravih namazı kılıyoruz. Birkaç gün önce siyasi kavga yapan Müslümanlar, camilerde aynı safta buluşuyorlar. Beraberce secde edip, beraberce dua ediyorlar. Bu ne güzellik değil mi? Hele toplu iftarlar? Susamış, acıkmış, halsizlikten kavga etmeye bile mecali kalmamış Müslümanların buluşması, kaynaşması ne kadar anlamlıdır, değil mi? İmkanım olsa da bir yıl boyunca kavga ettiğim din kardeşlerimi aynı masada toplayabilsem, onlara iftar verebilsem. İftar sofrasında buluşsak birbirimizin yüzlerine baksak “Aslında çokta kötü insanlar olmadığımızı” yakından görebilsek. “Aylarca kavga ettiğimiz şeylerin çokta önemli olmadığını, anlaşabileceğimiz çok müşterek yanımız olduğunu” yakinen görebilsek. “Her şeyin üzerinde müşterek bir dinimizin olduğunu. Aynı yüce Mevla’mıza inandığımızı, ibadet ettiğimizi, secde ettiğimizi, aynı camilerde aynı kıbleye yöneldiğimizi” bizatihi görebilsek hissedebilsek, ruhunda yaşayabilsek ne güzel olurdu, değil mi?

 Yeni bir Ramazan’a kavuştuk. Aylarca yıkanmamış birisinin yıkanıp kirlerinden temizlendiği gibi, günahlarımızdan temizleniyoruz. Akşam iftar vakti susuzluktan dudakları çatlamış bir oruçlunun suya kavuşması gibi Ramazan iklimine kavuştuk. Şimdi bu zevkin hazzını yaşama zamanıdır. Sadece dış dünyamızı değil iç âlemimizi de temizleme zamanıdır. “Bütün din kardeşlerimizin Ramazan’ı makbul ve mübarek olsun.”

Saygılarımla